Ik voel me soms bang vanbinnen
Ik kan bewegen en niet beginnen
Ik kan niet bevriezen en niet beminnen
Ik zie mijn berg en wil niet altijd klimmen
Ik wil ervaren hoe ik stilsta vanuit voelen
Niet met woorden iets anders bedoelen
Ik wil jou zien zonder mijzelf te verliezen
En ik en jij zijn, zonder te hoeven kiezen
Het is alsof het stroomt diep vanbinnen
De angst om te voelen en te beginnen
Elke emotie is een uniek moment
Die verdient zelfliefde, die jij jezelf toekent
Ben ik bang voor mij of toch voor jou
Misschien het meest voor mijn eigen emotionele ontrouw
Als ik stop met uitspreken wat ik voel
Hoe snapt de ander dan wat ik bedoel
Bedankt bang en angst
Jullie horen er ook bij!

Ik kan het en ik ben goed
De vraag is of ik het daarom moet
Wil ik geven wat de ander wil pakken
Of mag ik van mijzelf in mijn lijf zakken
Voelen welke beweging goed is voor mij
Wat geeft energie en wat voel ik daarbij
Het is toch verrotte lastig om te kiezen
Belangen, emoties, alles te verliezen
of juist zoveel te winnen
Door simpelweg te beginnen
Met zeggen wat ik voel
Zodat de ander mijn woorden hoort
En die misschien snapt wat ik bedoel
En nog meer dan dat vooral bewegen
Emoties doen dit de hele tijd
In je lijf en om je heen
Niet alles is van mij en ik ben niet alleen
Ik lief mijzelf steeds een beetje meer
En lukt het even niet
Probleer ik het later nog een keer ❤️

Gevoel stroomt door mij heen
Als bloed door mijn aderen
Ik drijf los in mijn wateren
Vrij van het idee dat ik iets of iemand moet zijn
Die ik niet ken van binnen
Ik vond jou al langer niet meer zo fijn
Bedankt dat je er was en bent gebleven
Zonder jou was ik geen leven
Loslaten en voelen is genoeg
Moeten, bewegen vanuit onrust
Is niet meer onbewust
Dat geeft rust!